Ανθολογία της Ελληνικής Ποίησης (1920-1940) Β᾽ΤΟΜΟΣ

Από το κλίμα της ανίας και, της φυγής στην προετοιμασία και την καθιέρωση του Μοντερνισμού
Στον τόμο αυτό ανθολογούνται ποιητές της πρώτης μεσοπολεμικής δεκαετίας, του 1920, που μπορεί να είναι
φτωχή σε νέες παρουσίες στον χώρο της ποίησης, δεν παύει ωστόσο να αποτελεί ένα ενδιάμεσο, στη βαριά και ζοφερή
ατμόσφαιρα, που επέτεινε η Μικρασιατική Καταστροφή, όπου κυοφορούνται συνθήκες πρόσφορες για την ανάδειξη
του καινούργιου. Είναι οι ποιητές του ’20 (Φιλύρας, Λαπαθιώτης, Ουράνης, Καρυωτάκης, Πολυδούρη, Άγρας
και άλλοι), που, απαλλαγμένοι από το βάρος της Μεγάλης Ιδέας, παρουσιάζονται πρόθυμοι να απορροφήσουν τα νέα
αισθητικά ρεύματα, προετοιμάζοντας έτσι το έδαφος για την εμφάνιση και την ανάδειξη των εκπροσώπων της γενιάς του’30 (Σεφέρη, Ελύτη, Εμπειρικού, Εγγονόπουλου, Ρίτσου, Παπατσώνη κ.ά.) και, κατ’επέκταση, για την οριστική καθιέρωση του μοντερνισμού.